Sophie’s Journey
Hoe deel je een ervaring die zó persoonlijk, bijzonder en 'raak' is, dat het eigenlijk niet in woorden uit te drukken is? Dat is lastig. De korte versie: try it yourself! Voor degene die meer wil weten: hieronder de lange versie.
Na een woelige periode (net van baan gewisseld, lastige werk/woonsituatie en van smoorverliefd naar gebroken hart) kwam ik bij Maud. Op zoek naar, ja, wat eigenlijk? Vooral een beetje rust denk ik. Met een hoofd vol gedachten en een lijf vol emoties wilde ik me weer een beetje in control voelen. Maud had het over het (terug)vinden van liefde voor en vertrouwen in jezelf. Over hoe dit alles eigenlijk oneindig voorradig is, maar je soms wat hulp nodig hebt om er bij te kunnen. Ik begreep wat ze bedoelde, maar het me heel levendig kunnen voorstellen of écht tot in m'n tenen voelen, dat deed ik niet. Tot nu dus.
Twee keer 'op de mat' en twee ervaringen rijker. Zonder al te veel weg te willen geven, want ik denk echt dat je het zelf moet ervaren en dat het waarschijnlijk voor iedereen anders is, doe ik toch een poging om het te omschrijven. Beide sessies waren eigenlijk heel verschillend. Waar ik de eerste keer nog vooral een rommelig hoofd had, geen idee wat we gingen doen en vooral nieuwsgierig was naar de ervaring, had ik de tweede keer een duidelijkere intentie en was de uitkomst heel anders. De sessies startten met een soort korte, geleide meditatie en gingen daarmee geleidelijk over in... een beleving? Ja, beleving. Een passender woord is er niet.
Zoals ik gewend was van meditaties, gingen m'n gedachten eerst nog van hot naar her. Maar in de aanwezigheid van Maud, en met haar aanrakingen op bijvoorbeeld mijn hoofd en armen, gebeurde er wat anders. In de eerste sessie ervoer ik een intense ontspanning en totale overgave.
Het leek alsof de randen van m'n bewustzijn wegvielen, ik leek tijdloos en er was gewoon 'niets'.
Heerlijk, en waarschijnlijk precies wat ik nodig had op dat moment. Dat ik daarna naar een drukke verjaardag ging, was dan ook niet zo handig. Ik had daardoor geen tijd om even in de ontspannen staat te blijven 'hangen' en de ervaring te verwerken.
Na een aantal weken besloot ik nog een keer met Maud af te spreken. Ik voelde me beter, vond de eerste ervaring heel prettig en had een specifieker doel. Daarbij wilde ik meer tijd nemen achteraf om alles te laten bezinken. In de weken na de eerste sessie ging ik van een gebroken hart naar volop energie. Ik had concrete stappen genomen om mijn werk en woonsituatie te verbeteren. En ik pakte de draad van m'n op de klippen gelopen relatie weer op. En daar zat 'm de crux. Ik wilde zonder reserves daten, maar óók de energie die ik die weken voelde om een fijne plek voor mezelf te creëeren, bewaren. Samen met iemand toch volledig mezelf zijn. Ik ging dus zitten met de intentie om bij mezelf te blijven.
Wat volgde was een bijzondere sessie. In eerste instantie kon ik niet ontspannen en zat ik alleen maar in mijn hoofd. Maar toen ik zo'n beetje geaccepteerd had dat het niet meer zou worden dan dat en maar wat begon te mijmeren, kreeg ik een gekke maar hele sterke visualisatie. Ik geef maar vast een "whoo whoo"-alert voor de korte beschrijving die nu volgt, want ik realiseer me hoe vreemd het kan klinken...
In de visualisatie zag ik als het ware het sterke gevoel van houden van, wat ik naar iemand anders uitzendde, terugkeren naar m'n eigen lichaam. Ik voelde het als een soort vloeistof, en later als meer vaste substantie, als zandkorrels, mijn lichaam binnen lopen. M'n armen en benen werden zwaarder, alsof het in elke ader, zenuw, porie en holte binnenliep. Ik werd als het ware gevuld met liefde voor mezelf. Ik voelde me fijn en mijn lichaam voelde comfortabel zwaar. En ik realiseerde me dat als ik me 100% mezelf voelde, dat er dan geen ruimte in mijn lichaam meer was voor iemand anders' gevoel. Positief of negatief. Waar ik normaal soms letterlijk een sfeerspons ben, wat intens is en waardoor ik niet altijd weet wat van iemand anders is en wat van mij, had ik nu de controle over mijn eigen gevoel. Eigenlijk gewoonweg omdat er niets meer 'bijpastte'.
Ik ging gedachten experimenten doen, bijvoorbeeld om te testen of andere mensen me nog konden raken en of ik bij mijn eigen gevoel kon blijven in contact met iemand anders. Dat werkte. Ik kon met of bij iemand zijn en mijn liefde geven, zonder dat iemand anders mij "consumeerde" of met zijn/haar energie plek bij mij innam.
Het was een heel krachtige ervaring, een gevoel van 'compleet' en in controle zijn. Toen ik dit ervaren had was ik ook meteen wakker en vol energie.
Heel anders dan de meer lome, ontspannen sessie daarvoor. Ik heb nog even nagepraat met Maud, en had vooral heel veel zin om de dag te beginnen!
Inmiddels zijn we weer een paar weken verder en merk ik dat ik de balans in mijn relatie beter kan bewaren en dat ik een soort van basisvertrouwen heb in mezelf. Ik ben blij met mezelf, en ongeacht de situatie weet ik dat ik op mezelf kan terugvallen, en het met mij wel goedkomt. Als dit voor altijd zo blijft, dan teken ik daarvoor! :)